HOŞÇAKAL BEBEĞİM

                                                                                                                      

                           


          Tam bir ay önce sabah küçük bir kan lekesi gördüm.İçime hiç kötü bir şey doğmadı, hiç içim daralmadı , hiçbir şey hissetmedim.Meğerse sen gitmişsin!

          Öylece merakla bakıyordum ultrason ekranına, en son gördüğümde kalbin pır pır ediyordu, sesini açmamıştı doktor ama ekranda o kelebek kanadı gibi atışını görmüştüm.İşte yine oradaydın; karşımdaki ekranda, büyümüştün, her yerin belliydi ,baya baya bebek olmuştun ama kımıldamıyordun.Sonra doktorun o üzgün yüzü ve üzgün sesi; 'Maalesef bebeğimizi kaybetmişiz.'
         
                                                'Bebeği kaybettik'

            Yani öldü mü? Ama ölseydi ben hissederdim; öyle olması gerekmiyor muydu? Ben onun annesiyim, O benim içimde, yani şimdi O öldü ve ben bunu anlamadım mı? Yani şimdi O öldü mü?

             Doktor ultrason bölümünden çıktı, o birkaç saniyede olanları anlayamamıştım, üzerimi toparlamaya çalışırken ağlamaya başladım ama fazla sesimi çıkarmadan.Öyle ya ayıp olurdu, 10 haftalık bebek için ağıt yakmak, sesimi kısmam lazımdı, sessizce ağlamalıydım. Sadece yaşlar dökülüyordu yanaklarımdan. Sonra doktor saat 1'de alınacağını söyledi.Önce başka bir doktor da görecekti., biraz rahatladım. Belki benim doktorum yanılmıştı, bir ultrason uzmanı daha iyi anlardı. Belki hala yaşıyordun ama bu makine iyi değildi.

            Beynimden bunlar geçerek ağlıyordum. Eşim beni teselli etmeye uğraşıyordu, klasik sözler sarf ediyordu. Koridorda koltuğa oturmuş sıramı bekliyordum, ağlayarak ama sessizce, yoksa çok ayıp olurdu(!)
Sanki bütün vücudum uyuşmuştu, morfin iğnesi yapılmış gibi, hiçbir yerimi hissetmiyordum. Beni çağırdıklarında ayaklarım beni taşıyacak mıydı acaba? Ne de çok büyümüştü ama hiç kımıldamıyordu, öylece duruyordu benim küçük yavrum, öylece! Sonra sıram geldi benden önce karnı baya büyümüş bir kadın çıktı, herhalde bebeği 8-9 aylıktı, ne şanslıydı.

           Bu seferki doktor seni bana göstermedi.Raporda :

                                       'Yaşam belirtisine rastlanmamıştır'

yazıyordu, oysa iki hafta önce nasılda atıyordu kalbin.

          Bir yerlere giderken herkes bize bakıyordu.Çok yavaş yürüyebildiğimi hatırlıyorum.Ufak adımlarla, sanki ağır çekimdeydi hayat, çok yavaşlamıştı her şey. Elimle de seni hissetmeye çalışıyordum.

        'Nasıl olabilirdi böyle bir şey?Nasıl hissetmemiştim gidişini?NASIL?

        Odaya çıktım, serum taktılar, beklemeye başladım. İçimden bir ses herkesin yalan söylediğini fısıldıyordu. Evet evet yalan söylüyorlardı, insan içindeki çocuğun acısını hissetmez mi, bir terslik olsa ben anlardım, kaçıp gitsem mi acaba?

        Sonra birden flaşlar patladı aklımda; seni aldıktan sonra ne yapacaklardı?Bana verecekler miydi?Vermeseler bile ne yapacaklardı ; çöpe mi atacaklardı? Doktor seni tek parça mı çıkaracaktı, yoksa bölerek mi? Bunlar kafamda patlarken daha fazla sesimi kısamadım. Birden bağırarak ağlamaya başladım :

     'Ne olur onu çöpe atmasınlar, yavrumu bize versinler, Ufuk'un mezarına gömelim, zaten çok küçük kimse anlamaz, ne olur onu çöpe atmasınlar, yalvarıyorum sana  onu çöpe atmasınlar, sen söyle doktora, ne olur...'

      Yanımda duran bayan arkadaş eşime kaş göz işareti yapıyordu,' tamam de ' diyerek. İsteğimin gerçekleşmeyeceğini, kimsenin bana seni vermeyeceğini biliyordum ama yine de kendimi durduramıyordum, çünkü senden ayrılma zamanım yaklaşıyordu.Elimle seviyordum karnımı, çok kısa bir zaman kalmıştı, çok kısa.

     Sonrası ameliyathane, 'şimdi uyuyacaksın, hiçbir şey hissetmeyeceksin' sözleri ve gözümü yeniden açtığımda odadaydım.

    '27 TEMMUZ SAAT 13:00 İTİBARİYLE SENİ BENDEN ALDILAR'

    İşin garip tarafı sen gitmeden önceki acı yoktu  içimde.Artık olmadığını çok net hissediyordum, çünkü o tarifsiz acı da yoktu.Sonrasında ne mi oldu ; normalleşmeye çalıştım.

    Diyete başladım, yaklaşık 3 yıldır boyatmadığım, ikinci çocuktan sonra boyatacağımı söylediğim saçlarımı haftaya boyatıyorum.Her gün basküle çıkıyorum, kendime bakıyorum, maskeler yapıyorum, daha güzel olmaya çalışıyorum.Seni düşünmemek için elimden geleni yapıyorum.Sanki seni düşününce sana veda etmişim gibi  olacak, sanki kabulleneceğim senin öldüğünü, sanki gerçekten yok olacaksın.

        Bu akşam yatağa girdiğimde aniden sen geldin aklıma, o tıbbi atık poşetinde çoktan çürümüştür yavrum dedim içimden, veda vaktinin geldiğini anladım, artık senin arkandan ağlamanın vakti gelmişti, çünkü sen gittin gideli hiç ağlamadım.

       Seni bir daha hiç göremeyeceğim, yüzün kime benzeyecek hiç bilmeyeceğim. Ne zaman konuşacaktın, ablana benzeyecek miydin ( ki O sürekli seni soruyor, kuş olup gökyüzüne gittiğini söylememe rağmen oraya çıkıp seni getireceğini, sana jelibon, yumurta oyuncak, top vs. vereceğini söylüyor.) , sesin nasıl olacaktı, tenin nasıl olacaktı, yaramaz mı olacaktın, bana ne zaman anne diyecektin ? Bunları hiçbir zaman bilemeyeceğim.

       Şunu bil ki benim isimsiz minik meleğim, ben seni çok sevdim.İnsan doktorlar ne kadar  aksini söylese de kusuru kendinde arıyor. Eğer ben bir şey  yaptıysam özür dilerim, hem senden hem kendimden. Seni çok seviyorum ve ben de bir gün gidene dek seveceğim.
         'Ben de bir çocuk kaybetmiştim' laflarıyla arkadaş sohbetlerinde bir konu olarak kalmayacaksın.Hep içimde olacaksın. Yüreğimin bir kenarı kesildi, hep kanayacak, asla o yarayı iyileştirmeyeceğim.Hep aklımda, fikrimde olacaksın.Özür dilerim bebeğim sana daha sıkı sarılmadığım için, daha özenli davranmadığım için, çok özür dilerim....




                                                                 ANNEN

BETÜL CAN

Van merkezde bir kenar mahalle okulunda öğretmendim bundan dört yıl önce.(ne kadar uzun zaman olmuş meğer).Okul müdürüm süper bir adamdı.Müdürden çok bir baba edasıyla yaklaşırdı bize, biz de öyle severdik onu.Hele bir de arkadaşlarım; yani öylesine güzel ortam.

Kadrolu öğretmen sayısı azdı genelde ücretliler olurdu onlar da dönemlik gelir giderlerdi.Sonra bir gün yeni atamalar başladı,dolayısıyla biz eskiler bir taraf yeniler bir taraf olduk.Birbirimizi çekiştirmekten öteye gidemedik,selamlaşmaktan başka.

Bir gün yeni bir sınıfçı atandı.Ankaralı, uzun boylu, oldukça bakımlı.Öyle ki; öğretmenler odasına girince parfümünün kokusu bütün odaya dağılırdı, alımlıydı.Hatta bir gün beni okuldan almaya gelen bir arkadaş 'ne güzelmiş, bunu bana ayarlasana' demişti.Benim cevabımsa çok ilginçti: O sana yaramaz boş ver.

Ne ilginç bir cevap.Bir insan için böyle bir şey söylüyorsan biraz tanımak gerekmez mi?Oysa biz hiç tam anlamıyla tanışmamıştık, hiç sohbet etmemiştik...Mesela kaç kardeşi vardı, babası ne iş yapardı, erkek arkadaşı var mıydı, parfümünün adı neydi ya da Van da nerede yaşıyordu, ev arkadaşları kimlerdi, hangi dizileri izliyordu, kitap okur muydu, hayattan beklentileri neydi...Bu liste uzayıp gider, tek bildiğim yeniydi ve bizimle pek muhatap olmadığıydı.Yoksa biz mi olmamıştık o da muamma.Ha birde adını biliyordum BETÜL.

Zaman geçti ben Adana'ya geldim.Oradaki arkadaşlarla uzun telefon konuşmalarımız oluyordu.Bu konuşmaların birinde Betül'ün annesinin kanser tehlikesi yaşadığını hep beraber onun için üzüldüklerini, Betül'ün çok üzüldüğünü öğrendim.Geçmiş olsun dedim laf arasında.Benden sonra yakınlaşmışlardı demek ki; durum onu gösteriyordu, zaten kötü olaylar insanları yaklaştırırdı ya, bu da böyle bir şeydi.Annesinin hastalığı herkesi ortak noktada buluşturmuş bir sohbet alanı oluşturmuştu.

Sonra bir gün Van da deprem oldu.Herkesi aradık ama kimseye ulaşamadık.Ama arkadaşlarımın iyi olduklarını biliyordum çünkü yıkılan yerlerde oturan kimsem yoktu.Depremden yaklaşık üç gün sonra internetde haberlere bakarken depremle ilgili bir resim gördüm.Bizim yeni gelen müzikçiye benziyordu, adını hatırlayamadım bir türlü ama bir enkazın üzerinde ağlayan yüzünü tanımıştım.Okuldan yakın arkadaşını teşhis ettiğini yazıyordu.Hemen telefona sarıldım; evet Betül ölmüştü.

İki gün bütün arkadaşlarımla enkazın başında beklemişler.Babasıyla erkek kardeşi gelmiş Ankara'dan.İki kardeşlermiş, üç kız kalıyorlarmış, o gün evde tekmiş.Okulda sene başı toplantısı varmış o izin almış müdürden, rahatsızmış gelmemiş.Ve Betül'le ilgili pek çok bilgi.Soyadını bile Öğrendim 'BETÜL CAN'

Sonra facebooktan aradım belki resimlerini görebilirim diye.Resmini siyah kurdale ile değiştirmiş üstünde 'Terörü Lanetliyoruz' yazıyor.İlk aklımdan geçen; 'aynı fikirdeymişiz' oldu.Belki de bir çok konuda aynı fikirdeydik, bu belkiler kafamda uzadı gitti sonsuzluğa doğru.Çünkü o artık yoktu ve bu sorulara asla cevap bulamayacaktım.

Şimdi her gün okulda onun bir afiş üstünde 'Eğitim Şehitlerimiz' başlığı altında resmini görüyorum.Acaba bir gün bütün Türkiye'deki okullarda resminin olacağını hiç düşünmüş müydü diye geçiyor içimden;'O sana yaramaz' cümlesinin ağırlığı altında ezilerek.

Başak'ın kolay keki

MALZEMELER

2 Yumurta
3 Fincan şeker
2,5 Fincan süt
1,5 Fincan sıvı yağ
1 Kabartma tozu
2-3 Yemek kaşığı kakao
11 Yemek kaşığı un(tepeleme)
1 Çay bardağı hindistan cevizi ya da ceviz(isteğe göre)






YAPILIŞI

Yumurta, şeker, kabartma tozu, sıvı yağ, süt ve kakaoyu bir kaba koyup mikserle karıştırın.Eğer mikser yoksa önce yumurta ve şeker olmak üzere sırayla karıştırıp en son unu ekleyin.Yağlayıp unladığınız kalıba döküp önceden ısıtılmış fırında pişirin.Ben genelde pişip pişmediğini anlamak için bıçak saplıyorum.İçine hindistan cevizi ya da ceviz de koyabilirsiniz.Çok kısa sürede hazırlanabilen bir kek, özellikle bütün malzemelerin hep beraber karıştırılması çok kolaylık sağlıyor.Üstelik tadı da şahane.Afiyet olsun.

Pratik Börek

MALZEMELER

3 Yufka
2 Yumurta
2,5 Su bardağı süt
1 Su bardağı sıvı yağ (isteğinize göre azaltabilirsiniz)
1 Paket kabartma tozu
1 Kase peynir





YAPILIŞI

Büyükçe bir kabın içinde yumurta, süt, yağ ve kabartma tozunu karıştırın.Başka bir yerde yufkayı didikleyerek parçalayın ve sıvı karışıma ekleyin.elinizle karıştırmanız daha iyi olur böylece birbirine yapışmış olan yufka parçalarını daha iyi fark edip ayırabilirsiniz.Bu karışımı kare borcama ya da ona denk büyüklükte bir fırın kabına döküp yayın, altı üstü kızarana dek 200 derecelik önceden ısıtılmış fırında pişirin.
Bu tarifin en güzel yanı bayatlamış yufkayla da yapılabiliyor olması.Buzluktan çıkardığınız yufkayı kullanabilirsiniz ayrıca 10 dakika gibi kısa bir sürede hazırlanıyor.Fırın ısınana kadar zaten börek pişmeye hazır hale geliyor, toplamda yarım saatte bitiyor.Ani misafirler için ya da yoğun bir günün ardından çabucak hazır olan bir börek.
Afiyet olsun.

Poğaça (sade, peynirli)

MALZEMELER

Sade Poğaça

1 Su bardağı süt
1 Su bardağı sıvı yağ
1 Su bardağı sıcak su
3 Yemek kaşığı şeker
1 Tatlı kaşığı tuz
Yarım paket yaş maya
7 su bardağı un
Susam ya da çörek otu

YAPILIŞI

Su, süt ve yağ bir kaba koyun.Suyun sıcak olmasının sebebi aslında ılık bir karışım elde etmektir, böylece maya içinde daha kolay erir ve mayalanır.Mayayı bu karışımda eritip içine şeker ve tuz ekleyin.Eridikten sonra un ekleyip kulak memesinden daha yumuşak ama ele yapışmayacak kıvamda bir hamur elde edin.Şekeri isteğinize bağlı olarak azaltabilirsiniz, sizin damak tadınıza kalmış.

Hamurdan cevizden biraz büyük parçalar kopartıp önce rulo yapın sonra sarmal şekilde sarıp yuvarlak bir şekil elde edin.İsteğinize bağlı olarak aynı hamuru avucunuzun içinde açıp içine peynir koyup kapatarak peynirli poğaça da yapabilirsiniz.Yağladığınız tepsiye dizdikten sonra yumurta sarısı sürün.Üzerine yine isteğinize bağlı olarak susam yada çörek otu serpip, daha önceden ısıtılmış fırında üzeri kızarana dek pişirin.

Yaş mayanız yoksa küçük paketlerde olan vanilya büyüklüğündeki mayadan da kullanabilirsiniz ama asla yaş mayanın yerini tutmuyor.Ben mayayı çok miktarda alıp ikiye bölüp streç filme sarıp buzluğa koyuyorum, ihtiyacım olduğu anda çıkarıp kullanıyorum.Önceden çıkarıp erimesini beklemeye gerek yok zaten ılık suya konuyor.Hamurun mayalanmasını yaz mevsiminde beklemiyorum zaten yumurtasını sürene kadar mayalanıyor.Hava soğuksa tepsiye dizdikten sonra yumurtasını sürmeden ısıtılıp kapatılmış fırında biraz bekletmek yeterli olacaktır.Afiyet olsun.

Sade Poğaça

Sade Poğaça

Sade Poğaça

Nişastalı harika kurabiye (sade,kakaolu,mozaik)

MALZEMELER

2 su bardağı nişasta
1 paket margarin (eritilmiş)
1,5 su bardağı şeker
2 yumurta
1 paket kabartma tozu
1 paket vanilya
2 yemek kaşığı kakao
Alabildiğince un





YAPILIŞI

Yumurta ve şekeri karıştırın, margarini önceden ocakta eritip soğutun ve karışıma ekleyin. Nişasta,kabartma tozu ve vanilyayı ekleyip karıştırın.En son kulak memesi kıvamına gelinceye dek un ekleyip hamur elde edin. Hamuru ikiye bölün, yarısına kakao karıştırıp iyice hamura yedirin.Hamur biraz sertleşebilir önemli değil.

Sade hamurun 3/2 sini ayırın bu hamurdan ceviz büyüklüğünde koparın, avucunuzun içinde yuvarlayıp üzerine hafifçe bastırın.Bu sade kurabiyeniz. Kakaolu hamurunda 3/2 sini ayırıp aynı şekilde ceviz büyüklüğünde parçalar alıp yuvarlayın tepsiye dizin. Bu da kakaolu kurabiyeniz.

En son olarak bir cevizin yarısı kadar sade, yarısı kadar da kakaolu hamurdan alıp ikisini birleştirin, yuvarlayın. Mozaik şekilli güzel bir kurabiye ortaya çıkacak. Bunları da tepsiye dizin. Tepsiye yağ sürmenize gerek yok, kurabiyeler yapışmaz.

Pişirme kısmı çok önemli, 180 derecelik önceden ısıtılmış fırına kurabiyeleri koyun ve sadece 10 dakika pişirin. Özellikle sade kurabiyeden daha iyi anlayabilirsiniz kesinlikle kızarmayacak, bembeyaz kalacak. Üzeri çatlayacak çok sert de olmayacak.

Bu kurabiyenin özelliği bayatladıkça tadının güzelleşmesidir. Bir ay sonra bile çok güzel şekilde yenebilir, bu yüzden ben genellikle iki ölçü yaparım. Bu kurabiyeyi yiyen herkes çok beğenecektir. Yıllardır misafirlerime gönül rahatlığıyla ikram ettiğim ve herkesin tadına bayıldığı bir kurabiyedir.

Afiyet olsun.

Mozaik kek

MALZEMELER

Mozaik Kek

3 yumurta
1,5 su bardağı şeker
3 çay bardağı süt
1 çay bardağı sıvı yağ
3 su bardağı un
1 paket vanilya
1 paket kabartma tozu
2 yemek kaşığı kakao

YAPILIŞI

Derince bir kaba yumurtaları kırın, içine şekeri ekleyip şeker eriyene dek karıştırın. Daha sonra süt, sıvı yağ ve vanilyayı ekleyip iyice karıştırın. Unun içine kabartma tozunu koyup karışıma ekleyin içindeki un topakları kaybolana dek karıştırın.

Silikon kalıp kullanmayacaksanız kalıbı önce sıvı yağla yağlayıp üzerine az miktarda un serpin. Kalıbı elinizde çevirerek unu kalıbın her yerine yayın unun fazlasını dökün. Hazırladığınız karışımın 4/3 ünü kalıba dökün geri kalanına kakao ekleyip karıştırın, çok koyu olursa süt ekleyebilirsiniz, diğerinin üzerine dökün.

Önceden ısıtılmış 180 derecelik fırında üzeri kızarana dek pişirin. İlk 20 dakika kesinlikle fırının kapağını açmayın kek kabarmaz. Pişip pişmediğini anlamak için bıçak saplayarak kontrol edin.Bıçağa kek hamuru bulaşmıyor ise fırından çıkarın. Kalıptan çıkarmak için soğumasını bekleyin daha kolay çıkar.

Afiyet olsun.

Mozaik Kek

Mozaik Kek

Mozaik Kek